In maart 2019 maakte ik voor het eerst kennis met de Ierse folkzanger en songschrijver John Blek, afkomstig uit Clonakilty in het graafschap Cork. De aanleiding daarvoor was de release van zijn vijfde soloalbum “Thistle & Thorn”. Net één jaartje later kwam hij al met een volgende plaat op de proppen die “The Embers” heette en bij ‘Rootstime’ eveneens op onze volledige aandacht kon rekenen. En nu is album nummer zeven een feit want hier draait de nieuwe cd “On Ether & Air” van John Blek rondjes in onze stereoinstallatie.

“On Ether & Air” is het laatste deel van zijn ‘Catharsis Project’ dat bestaat uit vier albums die opgebouwd werden rond de thema’s ‘zee, aarde, sintels (The Embers) en lucht’. Net als bij zijn vorige albums speelt John Blek op akoestische gitaar en banjo terwijl co-producer en multi-instrumentalist Brian Casey op basgitaar, orgel, piano en synthesizer meespeelt. Andere instrumentalisten die bij de studio-opname aanwezig waren zijn drummer Davie Ryan, violiste Cheyenne Mize, gitarist Kris Drever, pianist Kit Downes en cello-speelster Lea Miklody.

In totaal brengt John Blek op “On Ether & Air” net als op zijn vorige plaat negen zelfgecomponeerde liedjes die voor amper een half uurtje muziek zorgen. Geopend wordt er met de sober georkestreerde sfeervolle song “Long Strand” (zie 1e video). Dat deze 33-jarige muzikant heel veel aandacht besteedt aan de teksten van zijn liedjes blijkt uit de afgedrukte poëtische woorden op het hoesje van deze cd. Hij legt heel veel gevoel in de soms zeer persoonlijke en emotionele nummers op dit album zoals “Northern Sky”, “In Flight” en het troubadoursverhaal in de song “Cormorant” die u op de tweede video kunt beluisteren.

“Farewell To Sorrow” is de enige geheel instrumentale gitaartrack op “On Ether & Air” met Cheyenne Mize excellent meespelend op haar viool. In “Empty Days” zingt John Blek over de eenzaamheid bij zijn bestaan als rondreizende troubadour maar daarbij zijn geliefde alleen thuis achterlatend. Dat typische lot van elke muzikant weegt blijkbaar zwaar op het gemoed van deze Ierse singer-songwriter. Ook in het beklijvende nummer “Gone, Gone” vertelt hij een indringende boodschap die blijft hangen bij de luisteraar, maar in de wondermooie slotsong “Comfort Me” komt alles toch weer goed als hij zich in de armen van zijn geliefde kan storten.

(valsam)